Vermiste en Gezochte personen

Vandaag schrijf ik, Algreet de Boer een stukje over onze pagina Vermiste en Gezochte personen.

Wij zijn een facebook pagina die drie jaar bestaat. 

De interesse in vermissingszaken heb ik al jaren. Zo volgde ik altijd van alles in de media en wilde ik vroeger altijd bij de politie, maar door een aandoening aan mijn knie kwam ik niet door de keuring, maar de interesse bleef en toen er bij ons in het dorp een vrouw vermist werd heb ik mijn volle inzet gegeven om haar terug te vinden. Ik vond haar terug maar niet in de hoedanigheid die iedereen graag zou willen zien. Ze was helaas overleden. Ik vond het fijn dat ze gevonden was en dat haar familie nu afscheid kon nemen.

De interesse bleef en ik zocht op internet naar een site die hierbij kon helpen. Ik kwam op de een facebook pagina uit genaamd vermiste en gezochte personen. Inmiddels had ik contact met de oprichter van deze pagina en bood ik aan om te helpen en dat mocht. Sinds kort heb ik de pagina onder mijn beheer, maar we werken nog veel samen mede omdat hij mij nog steeds helpt bij zaken en ik 100% vertrouwen heb in hem.

Bij de pagina vermiste en gezochte personen worden mensen geplaatst die al bij de politie als vermist staan.

Maar ook personen die door hun dierbaren bij ons als vermist worden opgegeven plaatsen wij. Het kan voorkomen dat de familie hun dierbare alvast online geplaatst wil hebben, maar dat de politie nog een tijdje wacht i.v.m. urgentie. Deze mensen plaatsen wij met toestemming van de familie en we staan dan ook in nauw contact met de familie van de vermiste.

We proberen met ons team alle vermisten snel mogelijk te plaatsen en een update te even als we nieuwe informatie binnenkrijgen.

Als de vermiste persoon wordt gevonden passen wij het bericht aan en verwijderen het na 24 uur van onze pagina. Ons doel is zoveel mogelijk vermisten zo snel mogelijk onder de aandacht te brengen van onze volgers. We hebben een groot bereik en dat helpt bij het vinden van een vermiste.  

We allemaal hebben 1 doel ….. familie, vrienden kennissen van de vermiste zo snel mogelijk helpen hun dierbare te vinden in welke vorm dan ook. Het liefst gezond en wel, maar als het niet anders is kan de familie niet in onwetendheid achterblijven, want niks is zo erg als de onwetendheid want afscheid kunnen nemen is belangrijk.

Corona virus COVID-19

Wij als hulpverlenende organisatie kampen helaas ook met het nieuwe virus COVID-19 en er zitten van ons team óók al mensen in quarantaine. Dit maakt het voor ons ook erg moeilijk om nog op een veilige manier naar vermisten te zoeken.

Dit niet omdat we dit niet willen, maar we moeten niet alleen aan de veiligheid van ons eigen team denken, maar ook aan anderen. We moeten rekening houden met kwetsbare mensen, vooral degene die ook nog een onderliggend lijden hebben, daarom vermijden we zoveel mogelijk fysiek contact en blijven op veilige afstand.

Urgente vermissingen proberen we nog wel te doen, maar langdurige blijven op dit moment, hoe erg we het ook vinden, liggen.

Je bent een hulpverlener en dat maakt het deze periode erg moeilijk dat je niet met je team meteen kunt inspringen bij een vermissing.

Er zitten op dit moment veel mensen in angst en zorgen om dit virus, dus hou rekening met de maatregelen die het RIVM heeft ingesteld en hou vooral rekening met elkaar.

Wij van SAR Nederland willen iedereen die ziek is sterkte toewensen en het zorgpersoneel in de ziekenhuizen héél veel steun betuigen voor hun fantastische en geweldige werk, maar ook andere hulpverlenende instanties.

Enorm veel respect voor deze mensen die lange dagen maken en onder hoogspanning werken en waar fysiek en mentaal veel van wordt gevraagd en waar vermoeidheid, emoties en verdriet verwerkt moeten worden.

Chapeau voor jullie allemaal!

Logboek Heinrich de Ruiter (teamleider SAR Nederland)

Vanaf het begin van SAR Nederland zit ik bij deze organisatie en ik heb ondertussen al vele inzetten en zoekacties meegemaakt, daarvan waren sommige positief met een goed resultaat, maar ook een aantal met minder goede afloop en dat blijft toch altijd bij je.

Ik vind het geweldig om mij in te zetten voor mensen die in angst en onzekerheid zitten waar hun familielid kan zijn en dan alles in het werk te zetten om een goed resultaat neer te kunnen zetten.

Mensen denken wel eens te licht over wat wij doen, maar ik kan je verzekeren dat het soms best wel zwaar is, niet wetende wat je tegenkomt en door verschillende terreinen lopen, soms kleddernat van de regen en onder de striemen van de stekels waar je dwars door heen moet.

Dat wij steeds meer willen professionaliseren blijkt wel onder andere uit dat wij sinds kort met teamleiders werken die een groep kunnen aansturen en zo ook de Hoofdcoördinatoren kunnen verlichten in hun taken.

Zo onlangs ook de inzet naar een vermiste man uit Drachten met een beperking en een gedragsleeftijd heeft van een drie/ vier jarige.

Op de bewuste ochtend zijn we met het team van SAR afgereisd naar Oudega in friesland waar we werden opgewacht in de kerk door familie en een kleine 80 vrijwilligers die al bezig waren geweest met zoeken. Ik was als teamleider de aangewezen persoon om deze groep mensen aan te sturen zodat de zoekactie goed gecoördineerd zou worden.

Wat normaal het werk is van de Hoofdcoördinator, moest ik nu samen met een andere teamleider gaan doen.

Ik werd gevraagd om op het podium te komen en kreeg een microfoon in mijn handen gedrukt, dat was wel even slikken, want tachtig man even toespreken is niet zo makkelijk als het lijkt., daar heb ik verteld wie wij waren en wat de bedoeling zou zijn.

Deze mensen hadden een speciale groepsapp om met elkaar dingen te delen over de vermissing en wat ze hadden gedaan, Ik heb uitgelegd dat ik eerst zoveel dingen op papier wilde hebben om daarna een plan van aanpak te maken, dat duurde helaas wel even en de mensen werden wel wat ongeduldig, maar wat ik heel goed kon begrijpen.

Tijdens het opschrijven van de bevindingen kregen we een melding dat er een persoon in het water aangetroffen was tussen Damwoude en Driesum.

Er ging direct één van de familieleden heen om te kijken of het om de vermiste man ging en ondertussen gingen wij door en maakten we een plan voor een zoekgebied. Ondertussen kregen we de melding dat de persoon te water niet de vermiste man was, dus nam ik mijn groep mee naar Drachten en zijn we gaan zoeken in het gebied waar de man normaal verbleef.

Na dit gedeelte afgezocht te hebben besloten we dat we teruggingen naar de kerk in Oudega om daar te evalueren en nieuwe zoekgebieden te bespreken.

Ondertussen contact met de andere teamleider die in een bebost gebied aan het zoeken was in een ander gebied. Ook hij had geen resultaat en zou ook terugkomen met de groep.

Terwijl we op de rest stonden te wachten, kwam de melding dat de man in goede gezondheid was gevonden.

Dat was voor allen een grote opluchting en in de kerk was de sfeer van terneergeslagen veranderd in een feeststemming. Na het nuttigen van koffie met cake en nagepraat te hebben met de zus hebben wij de dag afgesloten en heb ik de aanwezigen bedankt voor de samenwerking en zijn wij van de Sar huiswaarts gekeerd.

Al met al een mooie dag. Dit was een verhaal met een positieve afloop, maar helaas gebeurt dit minder vaak dan we graag willen, jammer genoeg hoort dit er helaas wel bij.

Maar uiteraard is zo’n dag als deze motiverend en geeft het je weer moed voor de volgende inzet, want helaas komen er steeds meer vermissingen bij en maar blijven wij ons inzetten met ons team.

Je werkt vanuit je hart ….. want het zal je eigen kind of ander familielid maar zijn die vermist is.